การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศช่วยให้พายุเฮอริเคนเว็บสล็อตแตกง่ายในมหาสมุทรแอตแลนติกอัดแน่นมากขึ้น ทำให้มีฝนตกมากขึ้น ทวีความรุนแรงขึ้นเร็วขึ้น และช่วยให้พายุยังคงอยู่ได้นานขึ้นแม้หลังแผ่นดินถล่ม แต่การวิเคราะห์ทางสถิติใหม่ของบันทึกทางประวัติศาสตร์และข้อมูลดาวเทียมชี้ให้เห็นว่าขณะนี้มีพายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติกไม่มากไปกว่าเมื่อ 150 ปีก่อนนักวิจัยรายงานในNature Communications เมื่อวัน ที่ 13 กรกฎาคม
จำนวนพายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติก ที่ทำลายสถิติในปี 2020
ซึ่งเป็นพายุที่มีชื่อมากถึง 30 ลูก นำไปสู่การเก็งกำไรอย่างเข้มข้นว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเกี่ยวข้องหรือไม่และอย่างไร ( SN: 12/21/20 ) เป็นคำถามที่นักวิทยาศาสตร์ยังคงต้องต่อสู้ดิ้นรนต่อไป Gabriel Vecchi นักวิทยาศาสตร์ด้านสภาพอากาศที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตันกล่าว “อะไรคือผลกระทบของภาวะโลกร้อน – ผลกระทบในอดีตและอนาคตของเรา – ต่อจำนวนและความรุนแรงของพายุเฮอริเคนและพายุโซนร้อน”
บันทึกจากดาวเทียมในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาทำให้เราพูดได้ว่า “ด้วยความกำกวมเพียงเล็กน้อยว่ามีพายุเฮอริเคนกี่ลูก และมีพายุเฮอริเคนที่สำคัญกี่ลูก [ประเภท 3 ขึ้นไป] ในแต่ละปี” Vecchi กล่าว ข้อมูลเหล่านั้นแสดงให้เห็นชัดเจนว่าจำนวน ความรุนแรง และความเร็วของการทำให้พายุเฮอริเคนกำลังทวีความรุนแรงมากขึ้นนั้นเพิ่มขึ้นในช่วงเวลานั้น
แต่ “มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา” ที่สามารถมีอิทธิพลต่อแนวโน้มนั้นได้ เขากล่าวเสริม “ภาวะโลกร้อนเป็นหนึ่งในนั้น” การลดมลภาวะจากละอองลอยเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ( SN: 11/21/19 ) ปริมาณเขม่าและซัลเฟตและฝุ่นละอองในมหาสมุทรแอตแลนติกมีมากขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 มากกว่าตอนนี้ โดยการปิดกั้นและกระจายแสงแดด อนุภาคเหล่านั้นทำให้โลกเย็นลงชั่วคราวเพียงพอที่จะต่อต้านภาวะโลกร้อนของก๊าซเรือนกระจก การ ระบายความร้อนนั้นยังคิดว่าช่วยระงับกิจกรรมของพายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติกชั่วคราว
เพื่อให้ได้มุมมองในระยะยาวเกี่ยวกับแนวโน้มของพายุในมหาสมุทรแอตแลนติก
เวคคีและเพื่อนร่วมงานได้ตรวจสอบชุดข้อมูลการสังเกตการณ์พายุเฮอริเคนจากสำนักงานบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติของสหรัฐฯ ซึ่งครอบคลุมตั้งแต่ พ.ศ. 2394 ถึง พ.ศ. 2562 ซึ่งรวมถึงข้อสังเกตแบบเก่าโดยดวงวิญญาณที่โชคร้ายที่สังเกตโดยตรง พายุและข้อมูลการสำรวจระยะไกลจากยุคดาวเทียมสมัยใหม่
พายุนับ
บันทึกการสังเกตการณ์พายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติกของ National Oceanic and Atmospheric Administration ในมหาสมุทรแอตแลนติกเริ่มต้นขึ้นในปี พ.ศ. 2394 เพื่อปรับการเปลี่ยนแปลงในการสังเกตจาก พ.ศ. 2394 ถึง พ.ศ. 2562 นักวิจัยได้พัฒนาวิธีการทางสถิติเพื่อประเมินจำนวนพายุที่ไม่มีใครสังเกตในปีก่อนดาวเทียม จากนั้น ทีมงานใช้ค่าเฉลี่ย 15 ปีของการนับจำนวนโดยประมาณประจำปี (เส้นสีน้ำเงิน โดยมีส่วนต่างขอบเป็นสีน้ำเงิน) เพื่อพิจารณาว่าแนวโน้มมีอยู่ในช่วงเวลาหนึ่งหรือไม่ จำนวนที่ปรับแล้วบ่งชี้ว่าไม่มีแนวโน้มที่ชัดเจนในความถี่ของพายุเฮอริเคนในช่วง 150 ปีที่ผ่านมา
ความถี่ของพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2394-2562
กราฟแสดงจำนวนพายุเฮอริเคนแอตแลนติกที่คำนวณได้
GA VECCHI ET AL / การสื่อสารธรรมชาติ 2021
วิธีเปรียบเทียบการสังเกตประเภทต่างๆ เหล่านั้นโดยตรงเพื่อให้ได้แนวโน้มที่แม่นยำนั้นเป็นสิ่งที่ท้าทาย ตัวอย่างเช่น ดาวเทียมสามารถเห็นพายุทุกลูก แต่การสังเกตการณ์ก่อนหน้านี้จะนับเฉพาะพายุที่ผู้คนประสบโดยตรงเท่านั้น ดังนั้น นักวิจัยจึงใช้แนวทางความน่าจะเป็นเพื่อเติมช่องว่างที่น่าจะเป็นไปได้ในบันทึกเก่า เช่น สมมติว่ารอยพายุสมัยใหม่เป็นตัวแทนของรอยพายุก่อนดาวเทียมเพื่ออธิบายพายุที่จะยังคงอยู่ในทะเลและมองไม่เห็น ทีมงานไม่พบจำนวนพายุในมหาสมุทรแอตแลนติกที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนในช่วงเวลา 168 ปีนั้น สาเหตุที่เป็นไปได้ประการหนึ่งสำหรับเรื่องนี้ นักวิจัยกล่าวว่า การฟื้นตัวจากพายุที่เกิดจากมลพิษในละอองลอยในพายุ ซึ่งอาจบดบังสัญญาณก๊าซเรือนกระจกบางส่วนในข้อมูล
ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่านั้น — แม้แต่กับ Vecchi เขาพูดว่า — ข้อมูลยังดูเหมือนจะไม่แสดงว่าความรุนแรงของพายุเฮอริเคนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลานั้น ถึงแม้ว่า “ความสอดคล้องทางวิทยาศาสตร์ระหว่างทฤษฎีและแบบจำลองต่างๆ บ่งชี้ว่าความรุนแรงโดยทั่วไปของพายุเฮอริเคนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเมื่อโลกร้อนขึ้น” Vecchi กล่าว แต่ข้อสรุปนี้ได้รับการเตือนอย่างเข้มงวด และการศึกษาก็ไม่ได้ให้หลักฐานที่ต่อต้านสมมติฐานที่ว่าภาวะโลกร้อน “ได้กระทำแล้วและจะทำหน้าที่เพิ่มความรุนแรงของกิจกรรมพายุเฮอริเคน” เขากล่าวเสริมเว็บสล็อต , สล็อตแตกง่าย
